ارزیابی وضعیت کاربری اراضی با تاکید بر توسعه پایدار شهریمطالعه موردی : محله دولت آباد(شهرری)

شهرها مکان های انسان ساختی هستند که در پاسخگویی به نیازهای اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی جوامع شکل می گیرند و به دنبال تغییر در این نیازها، ناگزیر به تحول و پویایی می باشند. از آنجایی که بستر اصلی تحقق تغییرات، زمین و فعالیت های انسانی است، شناخت الگوی تقسیم عادلانه زمین به منظور پراکندگی بهینه فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و رفاهی شهروندان در دستور کار برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. به طوری که اتخاذ راهبردهای نوین در حوزه برنامه ریزی شهری را می توان از پیامدهای این تحولات دانست. از آنجایی که برنامه ریزی کاربری اراضی نیز به نوعی ساماندهی مکانی و فضایی فعالیت ها و عملکردهای شهری بر اساس خواسته ها و نیازهای جامعه شهری است، بنابر این هسته اصلی برنامه ریزی شهری محسوب می شود. از سوی دیگر تحقق توسعه پایدار نیز در گرو تعیین اصولی و منطقی نظام توزیع فعالیت ها، خدمات و سرانه کاربری ها یا به عبارتی برنامه ریزی کاربری زمین می باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف شناسایی ظرفیت های موجود در محله دولت آباد شهرری و چگونگی کاربری اراضی در آن محله انجام شده است، تا با ایجاد هماهنگی و ارتباط پایدار میان این دو مولفه، آمایش مکان به شکل مطلوب عملیاتی گردد. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و مطالعه میدانی بوده، نتایج بدست آمده با استفاده از مدل های تحلیل موقعیت اقتصادی ایزارد، ژرژ شابو و بوژه گارنیه ،حاکی از اولویت نقش خدماتی و کشاورزی در محله دولت آباد بوده است. همچنین ساماندهی در تخصیص کاربری های زیر ساختی مورد نیاز در این محله به منظور ارتقای کیفیت زندگی شهروندان وتحقق توسعه پایدار محلات شهری ضرورت یافته است.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، توسعه پایدار ، محله دولت آباد ، مدل تحلیل اقتصادی