کاربرد بازیوارسازی در حیطه آموزش و یادگیری کودکان

امروزه یکی از ویژگیهای جالب توجه و مفید آموزش مجازی، برطرف کردن نیازمندیهای یادگیری در جامعه مدرن است و به این دلیل تقاضای بسیاری برای بازیوارسازی در زمینه های گوناگون، مانند تجارت و موسسه های آموزشی ایجاد شده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی است و رویکرد به کار گرفته شده در آن به منظور دستیابی به عوامل کلیدی موفقیت در بازی-وارسازی آموزش، مطالعه کیفی کاربرد بازیوارسازی در حیطه آموزش و یادگیری کودکان ازنظر مربیان مراکز پیش دبستانی و مهدکودک شهرشیراز بود. روش پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود که با رسیدن به اشباع نظری یافته ها تعداد نمونه پژوهش ۲۵ نفر شد. برای تجزیهوتحلیل داده ها از روش تحلیل موضوعی داده های ۷ مرحلهای کلایزی (۱۹۸۷) و جورجیو (۱۹۸۵) استفاده شد که در آن داده ها ثبت، کدگذاری و در قالب مقوله های اصلی طبقه بندی گردیدند. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از مصاحبه منجر به شناسایی ۷ مضمون اصلی شد که این مضمونهای اصلی را میتوان در دو دسته عوامل اصلی که عبارتاند از عوامل آموزشی : طراحی متناسب با سن کودک، خلق محتوای کاربردی، نوع بازیوارسازی و عامل فردی که عبارتند از الزامات محیطی، نگرش کودک نسبت به خود، امکانات بازیوارسازی دسته بندی کرد.

کلیدواژه ها:

بازیوارسازی ، تجربه کاربردی ، آموزش و یادگیری ، پدیدارشناسی