کارکرد هنری جناس در زیباشناسی اشعار طبیب اصفهانی

هر زبانی برای زیبا نشان دادن آثار هنری خود، شگردهای مختلفی را به کار می گیرند تا مخاطبان بیشتر به آثار آنها جذبشوند. ادبیات فارسی از جمله آنهاست که شعرا و نویسندگان فراوانی را در خود جای داده و هر کدام برای جذب مخاطبانبهتر، به شگردهای بلاغی فراوانی دست میزنند. یکی از این شگردها در حوزه بلاغت، استفاده از انواع بدیع است که خودبه دو دسته بدیع لفظی و معنوی تقسیم می شود. از صنایع بدیعی لفظی که کاربرد فراوانی در بلاغت آثار ادبی دارد، کاربردانواع جناس است که خود بر چند نوع تقسیم میگردد. طبیب اصفهانی از جمله شاعرانی است که با کمک انواع جناس،اشعار خود را از نظر موسیقی درونی تحت تاثیر قرار داده و سرودههای زیبایی را خلق نموده است. در دیوان طبیب اصفهانی،استفاده از جناس تام در کنار انواع جناس زاید از نمود قابل توجهی برخوردار است و در مقابل شاعر از جناس قلب و جناسمحرف کمتر بهره برده به طوری که کاربرد این نوع جناس در دیوان وی از بسامد کمی برخوردار است. همچنین بایدگفت که جناس اشتقاق نیز دارای کارکرد فراوانی در دیوان طبیب اصفهانی است که نمونه های قابل توجه است. این تحقیقبرای نشان دادن مهارت طبیب اصفهانی در کاربرد انواع جناس صورت گرفته که در آن با کمک استخراج شواهد مثال ازکتاب فوق به تفسیر و تحلیل آنها پرداخته شد تا ضمن شناسایی انواع جناس در دیوان طبیب اصفهانی، مهارت او را درکاربرد انواع صنایع بدیع لفظی برای مخاطبان به اثبات برسانیم.

کلیدواژه ها:

طبیب اصفهانی ، صور خیال ، بدیع لفظی ، جناس