تاکیکاردی بطنی کشنده، ۱۴ سال پس از جراحی ترمیمی قلب : گزارش یک مورد

زمینه و هد ف : بیماری های مادرزادی قلب از دلایل اصلی مشکلات قلبی عروقی محسوب می شوند. نقص دیواره بین بطنی (VSD) از شایعترین بیماری های قلبی مادرزادی می باشد که اولین بار در سال ۱۸۴۷ مطرح گردید و حدود ۲۰ درصد از بیماری های مادرزادی قلب را تشکیل می دهد.یافته ها : بیمار پسر ۱۷ ساله که در دوران نوزادی با تشخیص VSD در بیمارستان بستری گردید. در سه سالگی ، تحت جراحی قلب باز ، جهتترمیم نقص دیواره بین بطنی و نقص دریچه پولمونار قرارگرفت . بیمار پس از ۱۴ سال بدون تجربه هیچگونه علائم قلبی، تنفسی و سابقهبستری ، یک روز با درد شدید قفسه سینه، تنگی نفس و رنگ پریدگی شدید به بیمارستان مراجعه کرد .دقایقی پس از بستری، مانیتور ریتم قلبی بیمار را تاکیکاردی بطنی (VT) نشان داد. پزشک دستور تزریق آمیودارون با دوز ۱۵۰mg بصورتداخل وریدی را داده که موثر واقع نگردید. سپس ۲.۵mg میدازولام به صورت وریدی همراه با شوک با قدرت ۱۰۰ ژول از نوع بای فازیک تجویزشد. بعد از شوک اول ،بیمار احتمالا به دلیل عوارض آمیودارون و میدازولام دچار آپنه حدودا ۱۵ ثانیه ای گردید که قبل از اینتوبیشن، خود بهخود تنفس بیمار برگشت. پس از عدم اثر شوک اول ، دستور شوک دوم با قدرت ۲۰۰ ژول داده شد که سبب تغییر آریتمی قلبی به ریتمسینوسی گردید. بیمار چهار روز در CCU تحت نظر بود و با حال عمومی خوب مرخص شد .نتیجه گیری : پیگیری در بیمارانی که در دوران کودکی جراحی ترمیمی قلب داشته اند ؛ تا سال ها پس از ترخیص ضروری است؛ حتی اگر بیمارمشکلات قلبی و عروقی و تنفسی نداشته باشد . عدم پیگیری و چک آپ در زمان های مشخص می تواند بیماران را در خطر مشکلات حاد وحتی مرگ قرار دهد.

کلیدواژه ها:

تاکیکاردی کشنده بطنی ، نقص دیواره بین بطنی ، بیماری مادرزادی قلب ، ایست قلبی