اثرات متقابل سالیسیلیک اسید و پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه ماش (Vigna radiata Wilczek) تحت رژیم های مختلف رطوبتی

به منظور بررسی اثرات سالیسیلیک­اسید و پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش تحت رژیم های مختلف رطوبتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه رازی اجرا گردید. تیمارها شامل تنش­ رطوبتی در سه سطح (رطوبت خاک معادل ۳۰، ۶۰ و ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی)، سوپر جاذب در سه سطح (۰، ۳/۰ و ۵/۰ درصد وزنی) و سالیسیلیک­اسید در چهار سطح (۰، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۷۵۰ میکرومولار) بودند. نتایج نشان ­داد که بیش­ترین عملکرد دانه (۷/۲۰ گرم در بوته)، عملکرد بیولوژیک (۴/۵۱ گرم در بوته) و تعداد دانه در بوته (۱/۷۹) در تیمار­ رطوبت کامل ظرفیت زراعی و کاربرد ۳/۰ درصد سوپر جاذب و ۷۵۰ میکرومولار سالیسیلیک­اسید و کم­ترین مقادیر نیز (به ترتیب ۱۳/۰ و ۵/۷ گرم در بوته و ۱۶/۲ دانه) در تیمار ۳۰ درصد ظرفیت زراعی و بدون کاربرد سوپر جاذب و سالیسیلیک­اسید حاصل گردید. بطورکلی، غلظت ۵۰۰ میکرومولار سالیسیلیک­اسید و ۳/۰ درصد سوپر جاذب، توانست اثر تنش شدید رطوبتی بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

پارامترهای رشد ، تنش خشکی ، سالیسیلیک اسید ، سوپر جاذب ، ماش