شبیه سازی عددی و تجربی پیاز رطوبتی در آبیاری قطره ای زیرسطحی برای خاک لومی رسی
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 50، شماره: 8
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 110
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-50-8_004
تاریخ نمایه سازی: 3 خرداد 1402
چکیده مقاله:
آبیاری قطرهای زیرسطحی به طور گستردهای در مناطق خشک به عنوان یک روش آبیاری کم مصرف مورد استفاده قرار میگیرد. اما داشتن اطلاعات جامع از الگوی خیسشدگی در آبیاری قطرهای برای طراحی و مدیریت این سیستم ضروری است. ثابت شده که مدلهای شبیهسازی میتوانند برای این منظور مفید باشند. بنابراین، این پژوهش به منظور بررسی ابعاد پیاز رطوبتی در آبیاری قطرهای زیرسطحی در یک خاک لومیرسی به روش مدلسازی معکوس با مدل Hydrus ۲D با تکیه بر نتایج آزمایشگاهی و توسعه مدل تجربی انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش در چهار قسمت دستهبندی شدند: ۱- نتایج آزمایشگاهی نشان داد که فقط در آزمایش مربوط به قطرهچکانهای با دبی ۸ لیتر بر ساعت و عمق نصب ۱۵ سانتیمتر، عمق خیسشدگی زیر قطرهچکان بیشتر از ارتفاع خیسشدگی بالای قطرهچکان میباشد. ۲- آنالیز حساسیت انجام یافته روی پارامترهای هیدرولیکی خاک نشان داد که حساسترین پارامتر، رطوبت اشباع خاک () بوده ولی پارامترهای پیوستگی منافذ خاک (l) و رطوبت باقی مانده () در روند شبیهسازی پیاز رطوبتی بیتاثیر بودند. ۳- برای خاک مورد بررسی، چنانچه قطرهچکان در عمق ۱۵ سانتیمتری نصب شود در دبیهای بیشتر از ۲ لیتر بر ساعت جبهه رطوبتی به سطح خاک رسیده و باعث مرطوب شدن سطح خاک میگردد، در حالی که در عمق استقرار ۳۰ سانتیمتر، حتی با دبی ۸ لیتر بر ساعت جبهه رطوبتی به سطح خاک نمیرسد. بنابراین تلفات تبخیر از سطح خاک نیز به حداقل میرسد. ۴- شاخصهای آماری نشان دادند تفاوت چندانی بین نتایج مدلهای تجربی و عددی و مقادیر مشاهداتی وجود ندارد به طوریکه RMSE نرمال شده برای مدل عددی و تجربی به ترتیب از ۴/۴ تا ۲/۶ و ۴/۳ تا ۸ درصد متغیر بود. بنابراین میتوان از نتایج مدل تجربی پیشنهاد شده و مدل عددی Hydrus برای برآورد پیاز رطوبتی استفاده نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا اسکندری تادوانی
دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه آب و خاک، دانشکده کشاورزی ،دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
خلیل اژدری
گروه آب و خاک،دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
مهدی دلقندی
گروه آب و خاک،دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
سید حسین حسینی
گروه آب و خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود،شاهرود، ایران
وجیهه درستکار
گروه آب و خاک،دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود،شاهرود،ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :