بررسی تاثیر محلول پاشی با نانوذرات سیلیس در افزایش مقاومت به خشکی ارزن دانه ای در شرایط آب و هوایی کاشمر

امروزه استفاده از نانوذرات در علوم مختلف و از جمله کشاورزی گسترش زیادی یافته است. یکی از نقش­های مهم نانوذرات در تولید گیاهان زراعی و باغی، افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش­های محیطی از جمله تنش شوری و خشکی است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محلول­پاشی با نانوذرات سیلیس در افزایش مقاومت به تنش خشکی در ارزن دانه­ای بود. به این منظور پژوهشی مزرعه­ای به صورت کرت­های یک بار خرد شده در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید. کرت­های اصلی شامل چهار تیمار آبیاری تامین ۱۰۰، ۸۰، ۶۰ و ۴۰ درصد نیاز آبی و کرت­های فرعی شامل شش تیمار محلول­پاشی با غلظت­های صفر، ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰ و ۵۰۰ میلی­گرم در لیتر نانوذرات سیلیس بودند. نتایج نشان داد که کم­آبیاری باعث کاهش معنی­دار ارتفاع گیاه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، شاخص برداشت و  بهره­وری آب در سطح احتمال یک درصد گردید. از طرفی در تمام تیمارهای آبیاری محلول­پاشی با نانوذرات سیلیس، عملکرد دانه، شاخص برداشت و  بهره­وری آب را به­طور معنی­داری افزایش داد. بیش­ترین عملکرد دانه، شاخص برداشت و  بهره­وری آب در تیمار آبیاری کامل (۱۰۰ درصد نیاز آبی) و محلول­پاشی با غلظت ۵۰۰ میلی­گرم در لیتر نانوذرات و کمترین مقدار آن­ها در تیمار ۴۰ درصد نیاز آبی و بدون محلول­پاشی مشاهده گردید. با توجه به بحران شدید منابع آبی در منطقه خشک کاشمر، تامین ۸۰ درصد نیاز آبی ارزن دانه­ای به همراه محلول­پاشی با غلظت ۵۰۰ میلی­گرم در لیتر نانوذرات سیلیس در مرحله پنجه­زنی و گلدهی ارزن دانه­ای، برای مقابله با بحران کم­آبی در این منطقه قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، نانوذرات سیلیس ، عملکرد دانه ، کارایی مصرف آب