مقایسه تاثیر دماهای گرماکافت و مواد فعالساز بر ویژگی بیوچارهای اصلاح شده
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 51، شماره: 9
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 231
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-51-9_019
تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1402
چکیده مقاله:
پسماندهای کشاورزی بهدلیل در دسترس بودن و ارزان بودن، پیشساز مناسبی برای تولید کربن فعال هستند. بهمنظور بررسی تاثیر نوع ماده فعالساز، دمای فعالسازی و نوع بیوچار بر خصوصیات بیوچارهای اصلاحی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل چهار نوع ماده فعالسازی (CaCl۲، ZnCl۲ و H۳PO۴ ۲۰% و H۳PO۴ ۵۰%) و سه نوع بیوچار تولید شده از ضایعات آلی (کاه و کلش گندم، پوست سخت بادام و گردو) و دو دمای فعالسازی (۳۰۰ و ۵۰۰ درجه سلسیوس) بودند. همچنین تیمار شاهد شامل بیوچارهای بدون تلقیح با ماده فعالسازی و حرارت دیده در دمای ۳۰۰ و ۵۰۰ درجه سلسیوس بود. نتایج نشان دادند که بیشترین میزان CEC مربوط به بیوچارهای اصلاح شده با H۳PO۴ ۲۰% و H۳PO۴ ۵۰% در هر دو دمای فعالسازی ۳۰۰ و ۵۰۰ درجه سلسیوس بود. حداکثر میزان pH و EC مربوط به بیوچارهای اصلاح شده با CaCl۲ در هر دو دمای فعالسازی ۳۰۰ و ۵۰۰ درجه سلسیوس بود. بیشترین میزان عملکرد از بیوچارهای اصلاح شده در دمای فعالسازی ۳۰۰ درجه سلسیوس بهدست آمد. بیشترین میزان کربن آلی (OC) و نیتروژن از بیوچارهای اصلاح شده در دمای فعالسازی ۳۰۰ درجه سلسیوس بهترتیب با مواد فعالساز H۳PO۴ (۲۰ و %۵۰) و ZnCl۲ حاصل شدند. حداکثر میزان C/N مربوط به بیوچارهای اصلاح شده با H۳PO۴ ۲۰% و H۳PO۴ ۵۰% در دمای فعالسازی ۳۰۰ درجه سلسیوس بود. با توجه به نتایج، بهترین تیمار برای تولید بیوچارهای اصلاح شده بهمنظور ذخیره کربن در خاک و جذب آلایندهها از خاک، ماده فعالساز H۳PO۴ (۲۰ و %۵۰) و دمای فعالسازی ˚C۳۰۰ است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد ماله میر چگینی
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
احمد گلچین
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
نادر خادم مقدم ایگده لو
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
کامران مروج
گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :