ارزیابی معماری اکولوژیکی متاثر از تعامل محیط ساختاری با طبیعت در مناطق سردسیر(مطالعه موردی: فشم)

در معماری بناهای تاریخی، محیط توسط انسان در تعاملی دوجانبه با طبیعت شکل می گرفت. با ایجاد بحران های زیست محیطی معاصر ادغام فرآیندهای طبیعی و انسانی مهمترین مساله اکولوژی در حوزه پایداری شد. هدف از مطالعه حاضر شناسایی معیارهای اکولوژیکی در بناهای تاریخیبا امکان بهره وری در معاصر است تا به ارایه راه حل های اکولوژیکی با توجه به رفتار حرارتی در مناطق سردسیر پرداخته شود. شناسایی معیارهای اکولوژیکی در بنای تاریخی کاخ مظفری اوشان با استفاده از روش های توصیفی، برداشت های میدانی و تحلیل داده های کمی صورت پذیرفته است. بررسی بحرانی ترین شرایط اقلیمی منطقه، نشان از مقاومت حرارتی اتاق ها در برابر نوسانات دمایی دارد. همچنین شناسایی ویژگی های معماری برگرفته از محیط طبیعی (توپوگرافی و اقلیم) و محیط ساختاری علاوه بر تعامل بهینه بین این مولفه ها ارایه دهنده راه حلهای اکولوژیکی است. سنجش معیارهای اکولوژیکی نشان دهنده سازگاری با محیط زیست است؛ در واقع با استفاده از منابع طبیعی بر تاثیرات اقلیمی سرد فائق آمده اند؛ به نحوی که اتاقهای با کارکرد فصلی نظیر شاه نشین در مقابل نوسانات دمایی عملکرد بهینه ای دارند.

کلیدواژه ها:

کاخ مظفری ، معماری اکولوژیکی ، طبیعت ، معماری.