مطالعه ای انتقادی بر کتاب تصوف و سیاست در متون منثور تا پایان قرن چهارم هجری

کتاب تصوف و سیاست در متون منثور تا پایان قرن چهارم هجری، نوشته مهدی حیدری، مجموعه­ای از هشت مقاله دوباره منتشرشده با ویرایشی نو، زیر لوای نظریه وحدت و کثرت است. فصول کتاب با نظریه­ای شکننده، غیر تاریخی و برمبنای مفهوم استعلایی وحدت و کثرت بنا شده است. هدف نویسنده بررسی تاثیر نظریه مذکور در مناسبات چند سویه دنیوی صوفیان با سیاست بوده است. انتخاب فرضیه­ ضعیف به همراه بی­روشی، نویسنده را از بستر و بافت تاریخی دوره کرده و موجب زمان­پریشی و مکان­پریشی در متن شده است. حیدری همچنین با نقل افراطی روایت­های ترجمه نشده عربی، خوانش کتاب را برای مخاطب عادی ناممکن کرده است. برخی از تعمیم­های خطا در دسته­بندی صوفیه از اشتباهات برجسته­ای ا­ست که به اثر مذکور، آسیب جدی وارد کرده است. در این نوشته سعی برآن است تا عیار کتاب، خصوصا در بعد طبقه­بندی متفاوت گروه­های عرفانی جهان اسلام، نقد و بررسی شود.

کلیدواژه ها:

تصوف ، سیاست ، ملامتیان ، کرامیان ، وحدت و کثرت