بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران سازندگی و اصلاحات ( ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۴) براساس مدل جیمز روزنا

در این مقاله تلاش شده که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دو دوره سازندگی و اصلاحات بر اساس مدل روزنا که در آن بر شخصیت و نقش تصمیم گیرندگان، عوامل بروکراتیک، نظام بین الملل و جامعه داخلی به عنوان عوامل تاثیر گذار در حوزه سیاست خارجی تاکید شده است، مورد بررسی قرار گیرد. با نگاهی به چارچوب نظری روزنا و بررسی تحولات سیاست خارجی دولت های سازندگی و اصلاحات، این نتیجه حاصل شد که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران گرچه از اصول ثابت پیروی می کند، اما در دوره های مختلف به اقتضای شرایط، تحولاتی را به خود دیده و براساس شرایط، گفتمان های مختلفی بر آن حاکم بوده است که در دوره های مورد بررسی، دو گفتمان منفعت محور و فرهنگ گرای سیاست محور مبنا قرار گرفته است. بررسی این دو دوره نشان می دهد که تغییرات حوزه سیاست خارجی متاثر از عوامل داخلی و خارجی بوده است.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، سازندگی ، اصلاحات ، جیمز روزنا ، ایران ، منافع ملی