بررسی جایگاه زن در رامایانای والمیکی و ملامسیح پانی پتی

رامایانا کهن ترین حماسه عاشقانه هند، سروده والمیکی به زبان سانسکریت بین قرون ۵ تا ۳ قبل از میلاد، علاوه بر روایت شیرین، سرشار از مفاهیم اخلاقی، اجتماعی و سیاسی است. این حماسه توسط ملامسیح پانی پتی در دوره جهانگیر شاه، به صورت منظوم به زبان فارسی برگردان شد. حضور گسترده و فعال زنان به عنوان بخش جدایی ناپذیر در هر دو حماسه، یکی از عوامل شناخت جایگال زن، نوع نگاه جامعه به این گروه و احکامی ایشان می شود. این جستار با بررسی و استخراج نکات مزبور، سعی در بیان میزان تاثیر اسلام بر منظومه ملامسیح دارد. پژوهش حاضر با شیوه کتابخانه ای و روش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی، ابتدا جایگاه زن و احکام مرتبط با وی را در رامایانا والمیکی مشخص و سپس با آنچه ملامسیح پانی پتی در ترجمه منظوم رامایانا سروده، مقایسه و وجوه تمایز و تشابه را ذکر و مشخص خواهد نمود که ملامسیح به عنوان یک مسلمان و با استفاده از همسان سازی و یافتن پدیده های مشترک بین دین هندو و اسلام، ترجمه منظومی از رامایانا بر پایه مفاهیم اسلامی ارائه داده است. مطابق یافته های این پژوهش، زنان بیشتری در رامایانای ملامسیح در مقایسه رامایانای والمیکی به ایفای نقش در این منظومه می پردازند؛ ولی ازنظر بیان احکام و جایگاه زنان، والمیکی به صورت مبسوط به آن پرداخته است. زنان در رامایانا ملامسیح، نقش محوری تری داشته و سه تن از ایشان به نام های کیکی، خواهر راون و خواهر رام، سیر داستان را مشخص می کنند.

کلیدواژه ها:

ادبیات حماسی ، رامایانا ، زن ، والمیکی ، ملامسیح ، اسلام