ارزیابی معماری همساز با اقلیم در خانه های قزوین مورد مطالعه منطقه الموت

توجه به مسئله اقلیم در معماری بومی شهرهای مختلف ایران از گذشته عاملی مهم در طراحی معماری به شمار آمده است. در بحث مربوط به اقلیم معماری هماهنگی ساختمان با شرایط اقلیمی هر منطقه مورد توجه می باشد که این مساله موجب آسایش بیشتر انسان و صرفه جویی در مصرف انرژی برای کنترل شرایط محیطی می شود. هدف از این تحقیق، بررسی چگونگی تطبیق معماری و اقلیم در شهر قزوین و و چگونگی توجه به شرایط آب و هوایی در ساخت خانه های بومی منطقه الموت می باشد. در این تحقیق از معماری های اقلیمی موجود در منطقه الموت که در دوره صفویان هم مورد استفاده قرار میگرفت است پرداخته شده است. روش انجام این تحقیق میدانی است و با بررسی خانه های منطقه الموت می باشد. با بررسی میدانی مشخص شد که شرایط زیست اقلیم ساختمانی منطقه الموت قزوین در فصل سرما که معمولا در منطقه بیشتر حاکم است، خارج از محدوده است که برای رسیدن به آسایش حرارتی در این شرایط نیاز به وسایل گرمایشی متناسب با اقلیم این منطقه است. در ماه های خرداد و تیر با توجه به بالا بودن دمای هوا و وجود رطوبت در هوا، برای ایجاد شرایط مطلوب آسایشی در داخل ساختمان نیاز به کوران و تهویه طبیعی و استفاده از وسایل سرمایشی با رطوبت پایین می باشد. در این ماه ها شرایط زیست اقلیمی داخل ساختمان ها در محدوده قرار دارد. در دیگر ماه های سال با استفاده از مصالح مناسب و رعایت اصول طراحی اقلیمی می توان شرایط محیطی را با توجه به آسایش حرارتی انسان در داخل ساختمان ها تنظیم نمود. در نتیجه با ارزیابی وتحلیل ویژگی های طراحی اقلیمی دو نمونه از خانه های بومی منطقه الموت نشان داده شد که بهره گیری از شرایط محیطی برای رسیدن به آسایش حرارتی در داخل ساختمان ها از اهداف مهم طراحی بوده و تلاش شده تا هریک از عناصر ساختمانی به گونه ای همساز با شرایط اقلیمی باشند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری همساز ، منطقه الموت ، آسایش ، قزوین