بررسی محدوده آسایش حرارتی در مناطق کوهستانی

توجه به مسئله اقلیم در معماری بومی شهرهای مختلف ایران از گذشته عاملی مهم در طراحی معماری به شمار آمده است. در بحث مربوط به اقلیم معماری هماهنگی ساختمان با شرایط اقلیمی هر منطقه مورد توجه می باشد که این مساله موجب آسایش بیشتر انسان و صرفه جویی در مصرف انرژی برای کنترل شرایط محیطی می شود .تغییرات اقلیمی یکی از شاخص ترین واکنش های محیطی است که با افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی بر محیط زیست پیرامونی خود تاثیر گذاشته است. لذا آسایش حرارتی در چنین محیط انسان سازی تحت تاثیر شرایط اقلیمی پیرامونی خود قرار گرفته است. بازجست راهبردهای بوم گرایانه از مهمترین اهداف این تحقیق در کاهش دمای محیطی بوده است.آسایش حرارتی با احساس رضایت و خشنودی از دمای اطراف تعریف می شود. میزان فعالیت بدنی و لباس، عامل اقلیمی مانند دمای هوا و سرعت حرکت هوا و رطوبت هوا ، پارامترهای اساسی تاثیر گذار در مطلوب بودن حرارت برای بشر هستند. نامطلوب بودن منجر به احساس شدید گرما و سرما در اکثر افراد می شود. همچنین ممکن است به وسیله ی جریان هوای ناخواسته و اختلاف زیاد دما بین قسمت بالا و پایین بدن ایجاد شده باشد.در نتیجه با ارزیابی وتحلیل ویژگی های طراحی اقلیمی منطق کوهستانی نشان داده شد که بهره گیری از شرایط محیطی برای رسیدن به آسایش حرارتی در منطقه از اهداف مهم طراحی بوده و تلاش شده تا هریک از عناصر ساختمانی به گونه ای همساز با شرایط اقلیمی باشند.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، کوهستانی ، اقلیم ، مناطق ، ساختمان ، معماری