احیاء ساحل رودخانه گامی موثر در افزایش پتانسیل مناطق در جذب گردشگر

انسان همواره و از ابتدای خلقت سعی در برقراری ارتباط با طبیعت داشته است . رودخانه ها همواره از بنیادیترین عوامل شکل گیری جوامع انسانی و شهرها بوده اند، و قدیمیترین سکونت گاه های بشری همواره در بستر رودخانه ها شکل گرفته اند. در عصر حاضر گردشگری به عنوان یک مقوله ی مهم در عرصه ی بین المللی ظاهر گردیده است . بسیاری از تحلیل گران اقتصادی بر این باورند که صنعت گردشگری با ایجاد ۱۰۰ میلیون شغل مستقیم، پس از صنایع نفت و خودروسازی در ردیف سوم صنایع مهم جهان قرار گرفته است و حتی انتظار می رود با افزایش حجم مسافرت ها و رونق گردشگری در کشورهای مختلف، در سال های آینده بر اهمیت این صنعت بیش از پیش افزوده شود [۱] . با توجه به افزایش گردشگری و الزام فراهم نمودن امکانات رفاهی آنان، به خصوص در نواحی ساحلی که از جمله نواحی مورد علاقه و توجه گردشگران می باشد، ما شاهد آشفتگی محیط زیست ساحلی می باشیم . پس لازم است که با ارائه دستورالعمل های علمی که بعد از بررسی های زیست محیطی انجام گرفته، رابطه انسان با محیط و خاصه محیط ساحلی به صورت قانونمند برآید و از نابودی مواهب خدادادی جلوگیری به عمل آید. کناره ی رودخانه و سد امکان بسیار مناسبی برای ایجاد کمپ و ماهیگیری را فراهم می کند. نبود زیرساخت ها و امکانات رفاهی کافی و استفاده نامناسب گردشگر از محیط نیز، موجب از بین رفتن تعادل بین تقاضای گردشگر و توان زیست بومی شده و طبیعت بکر منطقه را هر روز جدیتر از قبل با خطر آسیب و از بین رفتن روبه رو میکند [۲] . بنابراین لازم است نیازهای گردشگران درک و شناخته شده و برنامه ریزی، طراحی و مدیریت مناسب در منظر جداره ی ساحلی لحاظ شود . از اینرو در این پژوهش سعی می شود با بررسی تاثیرات مثبت و منفی گردشگری بر محیط طبیعی و سپس سنجش میزان بردباری سایت و با در نظر گرفتن نیازهای کاربران به ارائه ی راهکارهای طراحی فضاهای گردشگری بپردازد، تا به خلق مکانی که در عین حفظ محیط طبیعی موجود، بهبود اکوسیستم و کنترل کیفیت آب و منظر با روش های طبیعی و میزان حضور مخاطبان در طبیعت را افزایش داده و علاوه بر بعد تفریحی دارای جنبه های آموزشی و فرهنگی باشید و به توسعه ی اقتصادی و خدماتی در محیط های زندگی اطراف نیز منجر شود [۲] .

کلیدواژه ها:

احیاء ، ساحل رودخانه ، گردشگری ، کیفیت منظر