پیمان ابراهیم، کنش فعال ایران در غرب آسیا و مداخله فرامنطقه‎ای ایالات متحده

پیمان ابراهیم که به بیانیه مشترک واشنگتن، تل آویو، امارات و بحرین معروف است، حاصل ابتکار دونالد ترامپ رئیس جمهوری سابق ایالات متحده آمریکا است که در ۱۳ اوت ۲۰۲۰ منعقد شد. از منظر علت‎شناسی، پیمان ابراهیم نتیجه­ی تقابل ایران با اسرائیل بوده که همین تقابل سبب نزدیکی و هم­سویی کشورهای حاشیه­ی خلیج فارس به اسرائیل شده است. از منظر تاثیرات امنیتی، پیمان ابراهیم بیش­ترین تاثیر را بر امنیت منطقه‎ای غرب آسیا خواهد داشت. در این پژوهش، تلاش بر آن است که ضمن شناسایی زمینه‎های شکل‎گیری پیمان‎نامه­ی ابراهیم، ریشه‎یابی عوامل شکل‎گیری پیمان‎نامه ابراهیم، پدیده‎شناسی ترامپیسم، آینده‎نگری پیمان‎نامه­ی ابراهیم و تاثیر آن بر امنیت منطقه‎ای غرب آسیا مورد بررسی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش این است: پیمان ابراهیم، معلول چه دلایل و عواملی است و چه تاثیری بر امنیت منطقه‎ای غرب آسیا دارد؟ پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی است. گردآوری داده ها از طریق مشاهده، مطالعه و فیش برداری انجام شده است. همچنین از منظر ماهیت، توصیفی و تحلیلی بوده و از الگوی نظری موازنه­ی تهدید بهره برده است. یافته‎ها نشان داد که پیمان ابراهیم تابعی از معامله­ی قرن ترامپ و نتیجه­ی عادی‎سازی روابط برخی از محافل عربی نظیر امارات و بحرین با تل­آویو است. این پیمان از منظر تاثیرات امنیتی موجب بازتعریف نظم منطقه‎ای و بلوک‎بندی جدید قدرت در مجموعه‎های عبری- عربی و ائتلاف علیه جمهوری اسلامی ایران شده است.

کلیدواژه ها:

پیمان ابراهیم ، ایران ، ایالات متحده ، غرب آسیا ، دونالد ترامپ ، اسرائیل ، توافق نامه های بین المللی