تولید ناخالص زیست محیطی و درجه باز بودن تجاری

در این مقاله، ضمن اشاره به اهمیت ادغام هزینه های تخریب محیط زیست در حساب های ملی و با ذکر مطالعات تجربی، اهمیت تعیین رابطه بین رشد اقتصادی و درجه باز بودن تجاری که از دیرباز مورد توجه سیاستگزاران و برنامه ریزان اقتصادی بوده است، مورد توجه قرار می گیرد. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه ی بین درجه بازبودن تجاری، تولید ناخالص زیست محیطی GDP) سبز(، سرمایه های فیزیکی و انسانی می باشد. نتایج آزمون علیت گرنجر و آزمون همگرایی ( همجمعی) یوهانسن- جوسیلیوس در دوره ۱۳۸۴-۱۳۵۰، نشان می دهد که یک رابطه علی بین درجه بازبودن تجاری و تولید ناخالص زیست محیطی GDP) سبز( وجود دارد. به عبارت دیگر، تغییرات درمیزان باز بودن تجاری علت تغییرات در رشد اقتصادی سبز است. به علاوه، این تحقیق سعی می کند تا با استفاده از اطلاعات سری زمانی و به کمک مدل خودرگرسیونی(VAR) و آزمون همجمعی یوهانسن- جوسیلیوس رابطه ی بلندمدت بین متغیرها را بر اساس مدل رشد سولو بدست آورد. بر اساس نتایج بدست آمده، افزایش در درجه بازبودن تجاری و شاخص سرمایه انسانی منجر به کاهش در نرخ رشد GDP سبز و افزایش سرمایه فیزیکی باعث افزایش تولید ناخالص زیست محیطی می شود.