اثر بخشی مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط محاوره ای در تغییر مثبت خودپنداره سربازان وظیفه

پژوهش حاضر به منظور اثر بخشی مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط محاوره­ای بر تغییر خود پنداره مثبت سربازان وظیفه زندان بجنورد انجام گرفته است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سربازان وظیفه بود که در سال ۱۳۸۹ در زندان بجنورد مشغول خدمت بودند، که از بین آن ها ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) با شیوه نمونه گیری تصادفی در دو گروه گمارش شدند. برای جمع آوری داده­ها از آزمون مفهوم خویشتن بک در اول و آخر درمان استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ۳ ماه، طی ۱۰ جلسه و هر هفته یک جلسه ۹۰ دقیقه­ای تحت مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره ای، قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ گونه مداخله ی درمانی دریافت نکرد. نتایج داده­ها نشان داد که بین عملکرد افراد دو گروه آزمایش و کنترل قبل از مداخله تفاوت معناداری وجود ندارد، اما این تفاوت در دو گروه بعد از مداخله افزایش معنی­داری مشاهده شد. نتیجه این پژوهش نشان داد که مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره­ای در تغییر مثبت خودپنداره سربازان موثر است و می­تواند تغییراتی در خویشتن پنداری سربازان وظیفه بوجود آورد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، مشاوره گروهی ، تحلیل ارتباط محاوره­ای ، سربازان ، زندان