رابطه بین اضطراب، خودباوری تحصیلی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بجنورد

به اعتقاد روانشناسان انگیزش پیشرفت، اشتیاق یا تلاش و کوششی است که فرد برای دستیابی به یک هدف و یا تسلط بر روی اشیاء، امور، افراد، اندیشه­ها و رسیدن به یک معیار متعالی از خود ابراز می­دارد. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین اضطراب، خودباوری تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بجنورد پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بجنورد در سال تحصیلی ۹۳ – ۹۲ می باشد، که تعداد آنها۵۵۰۰ نفر است. از این تعداد ۴۰ دانشجوی دختر و ۴۰ دانشجوی پسر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه اضطراب کتل، پرسشنامه سبک های مطالعه انتوایستل و تایت(۱۹۹۵)، پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی مک اینرنی و وینکالایر (۱۹۹۴) که در ایران پایایی آن ۸۰/۰ به دست آمده بود، استفاده شده است.روش پژوهش با توجه به ماهیت پژوهش همبستگی بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­های پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون T استفاده شده است. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که بین اضطراب و انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانشجویان رابطه معناداری در سطح(۰۱/۰P<) وجود دارد. همچنین بین خودباوری تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری در سطح (۰۱/۰P<) وجود دارد.  اما بین جنسیت و انگیزش پیشرفت تحصیلی و همچنین جنسیت و اضطراب تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، خودباوری تحصیلی ، دانشجویان