نقش میانجیگری تحمل ناپذیری بلاتکلیفی در رابطه بین نظریه های ضمنی هوش و رفتارهای خودشکن تحصیلی

هدف از تحقیق پیش رو آزمون مدل معادلات ساختاری پیش بینی رفتارهای خودشکن تحصیلی بر اساس باورهای ضمنی هوش با میانجیگری تحمل ناپذیری بلاتکلیفی بود. این پژوهش بنیادین و کمی و نوع توصیفی _ همبستگی و مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاداسلامی استان قم بودند که درسال تحصیلی ۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. نمونه ۴۲۰ نفر از دانشجویان بودند که به شیوه دردسترس و از طریق شبکه های اجتماعی واتساپ، اینستاگرام، ایمیل، سروش و آی گپ با توجه به شرایط پاندمی کووید ۱۹در پژوهش شرکت کردند. ابزار مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) فریستون و همکاران (۱۹۹۴)، مقیاس باورهای ضمنی هوش (ITIS) عبدالفتاح و ییتس (۲۰۰۶)، مقیاس رفتار و شناخت خودشکن (SDBCs) کانیگهام (۲۰۰۷) بود. از روش تحلیل معادلات ساختاری و نرم افزار ۲۵ spss و ۳smart pls برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان می دهد که شاخص های مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار هستند. مسیر باورهای ضمنی هوش به رفتارهای خود شکن تحصیلی (۰۰۰/۰p = , ۶۴۸/۰ = β )، مسیر باور های ضمنی هوش به تحمل ناپذیری بلاتکلیفی (۰۰۰/۰p = , ۵۶۶/۰ = β )، مسیر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی به رفتارهای خود شکن تحصیلی (۰۰۰/۰p = , ۳۵۴/۰ = β ) گزارش می شود.

کلیدواژه ها:

باورهای ضمنی هوش ، رفتارهای خودشکن تحصیلی ، شناخت و رفتار خودشکن ، عدم تحمل بلاتکلیفی