تعیین الگوی کشت بهینه محصولات زراعی در واحدهای تولیدی با تحلیل مزیت نسبی منطقه ای و ملی

تعیین الگوی بهینه کشت محصولات زراعی در یک واحد کشاورزی در شهرستان پیشوا بر مبنای تحلیل مزیت نسبی، هدف این مطالعه بود. برای دست یابی به این هدف، شاخص های فیزیکی مزیت نسبی تولید به همراه مزیت صادراتی محصولات زراعی و گلخانه ای محاسبه شد. پژوهش از نوع کاربردی و بر پایه مطالعات میدانی بود. داده های لازم برای محاسبه شاخص های مزیت نسبی از طریق پرسشنامه، مصاحبه با کارشناسان واحد تولیدی و گزارش های آماری وزارت جهاد کشاورزی ایران و سازمان فائو بدست آمد. نتایج مطالعه نشان داد که الگوی کشت فعلی واحد تولیدی ورامین دارای مزیت مقیاس، کارآیی و جمعی بوده و از این­رو الگوی فعلی کشت باید حفظ شود. تحلیل مزیت نسبی محصولات گلخانه ای در سطح منطقه ای نیز نشان داد که محصولات خیار، فلفل دلمه ای رنگی و گوجه فرنگی دارای مزیت نسبی در سطح استان تهران هستند. شاخص مزیت نسبی صادرات نیز نشان داد که محصولات خیار، فلفل دلمه ای رنگی و گوجه فرنگی گلخانه ای به همراه انواع کلم (برگ، گل و بروکلی) دارای مزیت صادراتی در سطح ملی هستند. بنابراین الگوی بهینه کشت واحد کشاورزی با حفظ الگوی کشت فعلی به همراه افزودن محصولات گلخانه ای دارای مزیت در سطح منطقه ای و محصول کلم دارای مزیت تولید و صادرات در سطح ملی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

الگوی کشت بهینه ، مزیت نسبی ، واحد کشاورزی ، مزیت مقیاس ، مزیت کارآیی