اثربخشی برنامه های معتادان گمنام در نگرش معتادان به مواد مخدر

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه های انجمن معتادانگمنام بر گرایش به مواد مخدر بوده است. روش تحقیق، پیمایشی و ابزارجمعآوری اطلاعات نیز پرسشنامه میباشد. جامعه آماری عبارت است از کلیهمعتادان گمنام ایران، که در جلسات و برنامه های معتادان گمنام مشارکت دارند.در مجموع تعداد ۵۸۱نفر افراد مورد مطالعه با روش نمونه گیری تصادفیخوشه ا ی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. چهارچوب نظری این پژوهش مبتنیبر جوانبی از نظریه های کنترل اجتماعی، سرمایه اجتماعی و انحراف و نظریهترکیبی خودکنترلی گاتفردسن و هیرشی میباشد. نتایج تحقیق نشان میدهد کهمشارکت در جلسات و برنامه بهبودی دوازده قدمی معتادان گمنام در تغییرنگرش و بهبود اعضای آن موثر بوده است. یافتههای به دست آمده در اینزمینه موافق با مطالعات انجامشده پیشین در خارج از کشور میباشد.

کلیدواژه ها:

انجمن معتادان گمنام ، حمایت اجتماعی ، خودکنترلی ، گرایش به مواد مخدر