بررسی سرمایه اجتماعی جانبازان اعصاب و روان و ضایعه نخاعی در استان مازندران

سرمایه اجتماعی سازهای جامعهشناختی است که هر دو بعد عینی و ذهنی روابط اجتماعی را با اهمیت تلقی میکند.هسته اصلی این سازه به منابعی اجتماعی اشاره دارد که میتوانند برای به حداکثررساندن احتمال موفقیت در کنشهایهدفمند قابل اتکا باشند. بهرهمندی از این منابع میتواند نقش اساسی در زندگی انسان، حالات جسمانی، روحی واجتماعی وی ایفا کند. مبتنی بر این کارکردها، کانون اصلی این مقاله، بر بررسی میزان برخورداری جانبازان اعصاب وروان و ضایعه نخاعی استان مازندران را از سرمایه اجتماعی در محیط اجتماعی خانواده، خویشاوندان، دوستان،همسایگان، جامعه و سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تمرکز یافته است. ۸۳۸نفر از این جانبازان با دستکم ۲۵درصد جانبازی )ناشی از اعصاب و روان( جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادهاند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۲۶۹نفر بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. دادههای تحقیق از طریق پرسشنامه محققساخته جمعآوری شد.چند یافته مهم این پژوهش عبارتاند از: به لحاظ فراوانی و نوع شبکه اجتماعی قابل اتکا برای جانبازان، به طور متوسطخویشاوندان در مرتبه اول، دوستان صمیمی در مرتبه دوم و همسایگان در مرتبه آخر قرار میگیرند. هرچه از خانواده بهسمت جامعه حرکت میکنیم، سطح احساس برخورداری جانبازان از سرمایه اجتماعی به وجه معنیداری کاهش مییابد؛در حالی که حدود ۷۳درصد جانبازان در خانواده از این احساس برخوردارند، حدود ۷۵درصد جمعیت مورد بررسیمعتقدند که جو جامعه قابل اعتماد نیست و با آنها رفتار احترامآمیز ندارد. در پایان، بررسی چرایی فرسایش سرمایهاجتماعی جامعه آماری این پژوهش از سطح خانواده به جامعه، آسیبهای ناشی از آن و نیز بررسی سرمایه اجتماعیجانبازان در سطح ملی پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، اعتماد ، منابع اجتماعی عینی و ذهنی ، جانبازان اعصاب و روان و ضایعه نخاعی ، استان مازندران