پژوهش عملی مشارکتی به منزله رویکرد آموزشی توانمندساز (تجربه مرکز دوستدار کودک مشتاق)

در دانش جامعه شناسی مدرسه فضایی اجتماعی مبتنی بر روابط قدرت نابرابر تعریف می شود که در آن دانش آموزان به لحاظ سلسله مراتب قدرت در پایین ترین سطح قرار دارند. پیامد قدرت نداشتن برای گروهی از دانش آموزان ترک تحصیل، افت تحصیلی، بی رغبتی به حضور در مدرسه، و انواع خشونت هاست که نوعی واکنش درمقابل وضعیت موجود است. سه پدیده اصلی بر حضور کودکان در مدرسه اثر دارد که عبارت اند از: شنیده شدن صدای آنان، توانمندسازی ومشارکت  آنان. برای تحقق سه اصل مزبور در مدرسه ها روش پژوهشی عملی مشارکتی پیشنهاد شده است که اجرای آن در مراحل "نگاه کنید، فکر کنید و عمل کنید"، امکان شنیده شدن بیشتر صدای دانش آموزان وتوانمندسازی  افزون تر و مشارکت بیشتر آنا ن را فراهم می آورد. این مقاله تجربه اجرای این روش رویکرد آموزشی را در مرکز دوستدار کودک مشتاق گزارش کرده است. این مرکز از سال ۱۳۸۵ به مثابه پروژه آموزشی، پژوهشی و اطلاع رسانی برای سوادآموزی به کودکان بازمانده از تحصیل  توسط  انجمن دوستداران کودک کرمان در شهر کرمان راه اندازی شده است. نتایج نشان داد برای ایجاد زمینه حضور موثر کودکان در فضای اجتماعی مدرسه، روش پژوهش عملی مشارکتی مفید و کارساز است.

کلیدواژه ها:

حضور موثر کودکان در مدرسه ، پژوهش عملی مشارکتی ، مرکز دوستدار کودک مشتاق کرمان