بررسی کاربردی و اقتصادی اثر پوشش های مختلف فیزیکی در کاهش تبخیر از مخازن آب در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه آزمایشگاهی)

نرخ زیاد تبخیر از سطح آب، منجر به کاهش چشمگیر استفاده از مخازن و استخرهای کشاورزی آب می­گردد. پوشش­های فیزیکی شناور یکی از روش­های موثر در کاهش تبخیر از سطح آزاد آب می­باشند. در این پژوهش از شش نوع پوشش پلی­استایرن، قطعات چوب، موم مصنوعی عسل، دانه­های پرلیت و لیکا و کاه وکلش برروی سطح تشت تبخیر استاندارد کلرادو مدفون با سه تکرار برای هر پوشش استفاده شد. پوشش­های پلی­استایرن، چوب و موم با درصدهای مختلف ۶۰، ۷۰ و ۸۰ پوشش سطح بررسی شدند. تغییرات عمق آب مخازن پوشش­دار و بدون پوشش در بازه زمانی ۲ خرداد ۱۳۹۷ تا ۳۱ مرداد ۱۳۹۷ در شهر سمنان و در دانشگاه سمنان انجام شد. برآورد اقتصادی بودن طرح برای هر یک از پوشش­ها صورت گرفت. نتایج نشان داد مقدار متوسط کاهش تبخیر نسبت به مخزن شاهد برای پوشش­های پلی استایرن با درصد پوشش­های ۶۰، ۷۰ و ۸۰، قطعات چوب با درصد پوشش­های ۶۰، ۷۰ و ۸۰، موم مصنوعی عسل با درصد پوشش۶۰، ۷۰ و ۸۰، پرلیت، لیکا و کاه وکلش به ترتیب حدود ۴۳، ۵۴، ۶۵، ۱۰، ۱۹، ۲۶، ۹، ۱۸، ۲۵، ۳۶، ۲۲ و۲۰ درصد می­باشد. در بخش نتایج تحلیل اقتصادی، بررسی­ها برروی استخری در فاصله ۸/۳ کیلومتری از محل برداشت انجام شد. نتایج نشان داد که با توجه به طول عمر اقتصادی ۵ ساله طرح، پوشش­های پلی­استایرن، پرلیت صرفه اقتصادی دارند. میزان نرخ بازده داخلی برای پلی­استایرن با درصد پوشش­های ۶۰، ۷۰ و ۸۰، پرلیت به ترتیب ۵۷۱، ۷۲۲، ۸۷۲ و ۳۲ می­باشد.

کلیدواژه ها:

Reducing Evaporation ، Physical Cover ، Economic Analysis ، evaporation pan ، Semnan City