تاثیر ویژگی های فردی – خانوادگی بر امنیت غذایی خانوارهای روستایی

امنیت غذایی یکی از عوامل حیاتی تامین سلامت شخصی، خانوادگی و اجتماعی و یک نیاز بنیادین برای توسعه جامعه بشری است و مناطق روستایی تامین کننده اصلی اقلام غذایی جامعه محسوب می شوند. با این وجود روستاییان همچنان از سطح پایین تری از امنیت غذایی در مقایسه با خانوارهای شهری برخوردارند. عوامل بسیاری بر امنیت غذایی اثر دارند، یکی از مهم ترین آن ها ویژگی های فردی و خانوادگی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرپذیری امنیت غذایی از این گروه از ویژگی ها بود. جامعه مورد مطالعه این تحقیق شامل خانوارهای روستایی دهستان شاوور (۲۶۲۴ خانوار) بود. حجم نمونه مورد مطالعه ۳۰۰ خانوار بود که با استفاده از روش تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون لجسیتک استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که تنها حدود ۶۲ درصد از خانوارهای مورد مطالعه از امنیت غذایی مناسب برخوردارند. از میان ویژگی های فردی و خانوادگی مورد مطالعه، متغیرهای سطح تحصیلات سرپرست خانوار، سن سرپرست خانوار، دارا بودن فرزند ذکور، دارا بودن فرد فعال در خانواده، دارا بودن فرد شاغل در بخش غیرکشاورزی و نیز دارا بودن فرد دارای بیماری زمینه ای بر امنیت غذایی خانوار از نظر آماری اثر معنی داری دارند. با توجه به اینکه این گروه از متغیرها تا حدود ۳۰ درصد می توانند پیش بینی وضعیت امنیت غذایی خانوار را بهبود بخشند، بنابراین، مدیریت و بهبود وضعیت امنیت غذایی مستلزم توجه به این گروه از ویژگی ها در کنار سایر ویژگی ها نیز هست.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، امنیت غذایی ، دسترسی به غذا ، دهستان شاوور