تبیین راهبرد(های) بهینه جهت بهبود جایگاه دامداران سنتی در زنجیره تامین گوشت قرمز (مطالعه موردی: دامنه جتوب غربی زاگرس)

زنجیره های مربوط به تامین گوشت قرمز از جهت اینکه به عنوان یکی از مهم ترین مواد مصرفی در سبد خانواده است، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این زنجیره از جنبه های مختلفی قابل بررسی است که یکی از مهم ترین آنها حلقه تولید گوشت قرمز است. هدف اصلی پژوهش حاضر، «ارائه راهبرد(های) بهینه جهت بهبود جایگاه دامداران سنتی دامنه جنوب غربی زاگرس در زنجیره تامین گوشت قرمز» بود. به منظور تحقق هدف کلی پژوهش، از ترکیبی از روشهای کمی و کیفی بهره گرفته شد. در فاز کمی پژوهش، با استفاده از روش نمونهگیری متناسب (طبقه ای چندمرحله ای)، نسبت به گردآوری اطلاعات از دامداران سنتی گوسفند و بز اقدام شد. در فاز کیفی نیز با استفاده از روش های دلفی و SWOT، اطلاعات کیفی عمیق و گسترده از متخصصان زنجیره تامین گوشت قرمز (شامل کارشناسان امور دام جهاد کشاورزی) استخراج گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که دامداران سنتی از نظر اقتصادی (۸/۲۷ از ۱۰۰) و اجتماعی (۵/۳۵ از ۱۰۰) در وضعیت بسیار بحرانی قرار داشتند. در پایان، از بین راهبردهای تدوین شده بالاترین جذابیت مربوط به «توسعه دانش محوری و تزریق اطلاعات و فناوری جهت افزایش کیفیت و بهره وری تولید گوشت قرمز از طریق به کارگیری روش های علمی و نوین» و پایینترین جذابیت مربوط به «کاهش ریسک تولید گوشت قرمز از راه گسترش بیمه دام و دامدار با شرایط حمایتی مناسب و منطقی» بود.

کلیدواژه ها:

زنجیره تامین ، دامداران سنتی ، گوشت قرمز ، جایگاه