رابطه بین هوش معنوی، خودراهبری و سلامت روانی دانشجویان دانشگاه آزاد چالوس

هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش معنوی، خودراهبری و سلامت روانی است . بر اساس پژوهش توصیفی از نوع همبستگی ، رابطه و سهم هر کدام از متغیرهای پژوهش شامل : هوش معنوی شامل تفکر وجودی انتقادی، ایجاد معنای شخصی ، آگاهی متعالی و گسترش حالت هوشیاری؛ خودراهبری شامل خودمدیریتی ، رغبت برای یادگیری و خودکنترلی مورد بررسی قرار گرفت . نمونه مورد مطالعه ، متشکل از ۳۶۷ نفر از دانشجویان دختر و پسر مقاطع مختلف دانشگاهی است که به صورت تصادفی براساس جدول کرج ی و مورگان انتخاب شدند. تحلیل داده ها با روش تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام و تحلیل واریانس یک متغیره و همچنین آزمون t انجام شد. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و سلامت روانی دانشجویان رابطه معنی دار وجود ندارد. ۰۹۳/۰ از تغییرات سلامت روانی به وسیله خودراهبری در یادگیری تبیین می شود. ۰۵/۰ از تغییرات سلامت روانی به وسیله تولید معنای شخصی و آگاهی متعال ی تبیین می شود. ۰۸۷/۰ از تغییرات سلامت روان ی به وسیله خودکنترلی و رغبت برای یادگیری تبیین می شود.۱۲۱/۰ از تغییرات سلامت روان ی به وسیله خود کنترلی و آگاهی متعالی تبیین می شود. از میان هوش معنوی و مولفه های چهارگانه آن فقط در مورد تفکر انتقادی بر حسب جنسیت مشارکت کنندگان تفاوت معنی دار وجود دارد. از میان خودراهبری در یادگیری و مولفه های سه گانه در مورد هیچ کدام از مولفه ها بر حسب جنسیت مشارکت کنندگان تفاوت معنی دار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، خودراهبری ، سلامت روانی