کیفیت آموزش در شیوه الکترونیکی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علم و فرهنگ

تحقق توسعه پایدار در هرجامعه ای منوط به برخورداری نظام آموزش عالی کار آمد و تربیت نیروهای کیفی ، علمی و افزایش سهم تحقیق و پژوهش در جامعه است . با ورود رایانه به زندگی انسان ها و به موازات آن گسترش شبکه اینترنت ، بسیاری از تعاریف و خدمات تغییر یافته و یا به سمت تحول بنیادی در حرکت است که هر روزه تاثیرات این دگرگونی ها در زندگی روزمره ما بیشتر نمایان می شود. این جهان الکترونیکی که پدیده هزاره سوم تمدن بشری نامیده می شود دستاوردهای کم نظیری برای جوامع امروزی به ارمغان آورده است و ...به جرات می توان گفت که یکی از بزرگترین دستاوردهای آن یادگیری الکترونیکی ۱ است .(کامبد ۱۳۸۵) دانشگاههایی که از فناوری های ارتباطی پیشرفته استقبال کردند هم اکنون در مرحله گسترش کاربست های چنین فناوری هایی ، با تردید عمل می کنند آموزش الکترونیکی از جمله چنین مواردی است . این مقاله می کوشد یافته های پژوهشی در رابطه با ارتقای کیفیت آموزشهای الکترونیکی را بررسی و جنبه های مثبت و منفی آن را طرح و سپس با مراجعه به یافته های پژوهش پیمایشی ، نگرش و دیدگاه دانشجویان دانشگاه علم و فرهنگ که در زمان بروز کوید نوزده دو ترم درس خود را بصورت الکترونیکی گذرانده اند توصیف کند. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط گروهی از صاحب نظران آموزش عالی نایید شده است و پایایی آن نیر با استفاده از ضریب آلفا کرونباخ بین ۸۹/۰ تا ۹۳/۰ تایید شده است ، بر روی یک نمونه ۹۷ نفری از دانشجویان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ جمع آوری و به کمک آمار توصیفی تحلیل شده است . شیوه نمونه گیری طبقه ای تصادفی بوده است و نتیجه کلی ناشی از یافته های تحقیق نشان دهنده رضایت دانشجویان از کلاس الکترونیکی خود می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت یادگیری الکترونیکی ، کیفیت آموزشی ، آموزش الکترونیکی