خودشیفتگی مدیران عاملی کلیدی بر افزایش بیگانگی شغلی کارکنان و رفتارهای ضد شهروند سازمانی

یکی از مسائلی که سازمانهای امروزی با آن مواجه اند، وجود بیگانگی شغلی و رفتارهایی چون طفره رفتن از کاره، لجبازی و خودسری ، مقاومت در برابر اقتدار، کینه توزی و پرخاشگری است . این رفتارها به عنوان رفتارهای ضد شهروندی سازمانی شناخته شده اند و بر عملکرد سازمان و روابط بین شخصی و احساسی افراد، تاثیر می گذارد. رفتارهای ضد شهروندی رفتارهایی هستند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به سازمان آسیب های جدی وارد می کنند. یکی از عوامل تاثیرگذار بر افزایش چنین رفتارهایی ، رعایت خودشیفتگی مدیران است . خودشیفتگی یک ویژگی شخصیتی است که فرد در آن تمایل دارد مورد تحسین واقع شده و در مورد خود اغراق و بزرگنمایی نماید. مدیران خودشیفته بیشتر قادر خواهند بود تا از قدرت و عدم تقارن اطلاعات به منظور مداخله در گزارشگری مالی نادرست استفاده کنند. چنین رفتارهایی در اثر تکرار در سازمان نهادینه می شود و علاوه بر مشکلاتی که برای سازمان ایجاد می کند، ارباب رجوع آنها را دچار می کند. بدین ترتیب اعتماد به سازمانها کاهش می یابد و درنهایت نارضایتی از سازمانها را به وجود خواهد آمد؛ بنابراین با توجه به اهمیت این مسئله هدف از این پژوهش بررسی تاثیر خودشیفتگی مدیران بر افزایش بیگانگی شغلی و رفتارهای ضد شهروند سازمانی است .

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی مدیران ، عدم تقارن ، بیگانگی شغلی ، رفتارهای ضد شهروند سازمانی