رابطه دینداری با پایداری خانواده در پنج ساله اول زندگی مشترک در شهر مبارکه

هدف این پژوهش بررسی رابطه دینداری باپایداری خانوادگی در پنج ساله اول زندگی مشترک در شهر مبارکه بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیهزوج های شهر مبارکه که مدت ۵ سال از زندگی مشترک آنها گذشته است که حجم نمونه برابر با ۳۵۷ نفربرآورد شده بود. ابزار پژوهش نیز متشکلاز سه پرسشنامه رضایت زناشویی، تجارب زندگی مشترک و دینداری گلاگ و استارک بوده است. سپس داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که دینداری با پایداری خانوادگی در پنج ساله اول زندگی مشترک در شهر مبارکهرابطه معناداری دارد. ابعاد دینداری یعنی شناختی، احساسی- عاطفی، مناسکی، با پایداری خانواده در پنج ساله اول زندگی مشترک در شهر مبارکه رابطه معناداری دارد. همچنین دینداری با رضایت زناشویی، بعد تعهد، روابط زناشویی و صمیمیت در پنج ساله اول زندگی مشترک در شهر مبارکه رابطه معناداریدارد. بنابراین دینداری باعث کاهش میزان طلاق و افزایش میزان صمیمیت، تعهد، رضایت و روابط زناشویی در بین زوجین خواهد شد.

کلیدواژه ها:

پایداری خانواده ، دینداری ، صمیمیت ، تعهد ، روابط زناشویی