رفتار شهروندی سازمانی بر مبنای مشارکت و مدیریت جهادی از منظر نهج البلاغه

صاحبنظران و اندیشمندان جهان به صورت قاطع و تردید ناپذیر بر این عقیدهاند که تنها روش مدیریت نوین، مطلوب، کارساز و نجاتبخش در موسسات وسازمانهای گوناگون دنیا با مشارکت کارکنان امکان پذیر است. امروزه سازمانها باید مشارکت کارکنان را در سازمان افزایش دهند تا بهره وری، رضایت،سوددهی و بازده کاری به نحو مطلوبی افزایش یابد. سازمانها بدون تمایل افراد به همکاری، قادر به توسعه اثربخشی خود نیستند. تفاوت همکاری خودجوش واجباری از اهمیت خاصی برخوردار است. در حالت اجباری فرد وظایف خود را بر اساس مقررات و قوانین و استانداردهای تعیین شده سازمانها و صرفا در حدرعایت الزامات انجام میدهد. درحالی که در همکاری خودجوش و آگاهانه افراد، کوشش ها، توان و بصیرت خود را برای شکوفایی توانایی های خود به نفع سازمان به کار می گیرند. در ادبیات نوین از رفتارهای خودجوش و آگاهانه افراد در سازمان با عنوان رفتار شهروندی سازمانی نامبرده می شود . این مقاله در راستای غنابخشی به ادبیات نظری و پژوهشی این مفهوم، ویژگیهای مشارکت و رفتار شهروندی از منظر نهج البلاغه را به عنوان یکی از منابع والای معارف اسلامی استخراج کرد. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و جمع آوری داده ها به روش اسنادی- کتابخانه ای، جلب مشارکت و رفتار شهروندی از منظر نهج البلاغه تبیین و تحلیل شد. یافته ها نشان داد نهج البلاغه مملو از مباحث نظری و عملی و کاربردی اندیشه های والای آن حضرت در عرصه سیاست، حکومت، و مدیریت می باشد. مدیریت جهادی به عنون یکی از ابعاد رفتار شهروندی دارای اصولی نظیر قاطعیت، سخت کوشی و پشتکار، مردم داری، تقوای الهی، سعه صدر، استقامت در برابر مشکلات، و آینده نگری و دوراندیشی است.

کلیدواژه ها:

رفتار شهروندی ، مشارکت ، مدیریت جهادی ، نهج البلاغه