بررسی روش های بازی محور جهت تقویت انضباط و مشارکت دانش آموزان

انسان به عنوان موجودی اجتماعی همواره از مجموعه قواعدی در ارتباط با دیگران پیروی کرده است . یکی از راههای اجتماعی شدن و مورد قبول قرار گرفتن رعایت انضباط و مقرراتی است که در اجتماع حکمفرماست . اما استفاده از نظم و قوانین مربوط به آن بدون توجه به روحیه افراد، کارایی لازم را نخواهد داشت . از طرفی بازی جزء لاینفک زندگی کودکان، مفهومی پویا و پیچیده است که به علت وجود تعاریف مبهم از آن به خصوص وقتی در زمینه کلاس قرار می گیرد، به یک مفهوم و عمل نامعلوم تبدیل می شود. داشتن درک درست از ماهیت بازی و انواع آن باعث می شود معلمان محیطی سازنده و خلاق را برای رشد همه جانبه دانش آموزان فراهم آورند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازیهای طراحی شده بر دانش آموزان پایه هفتم بود. روش پژوهش نیز به صورت کیفی بود. به این منظور دانش آموزان را به ده تیپ شخصتی شاخص گروه بندی کردیم . این ده گروه عبارتند از دانش آموزی که زیاد سوال می پرسد، دانش آموزی که تحرک زیادی دارد، دانش آموزی که زیاد صحبت می کند، دانش آموز شوخ طبع ، دانش آموز بی حوصله ، دانش آموز حواس پرت، دانش آموزی که از شکست می ترسد، دانش آموز بسیار حسود، دانش آموزی که می خواهد رئیس باشد و دانش آموزی که می خواهد تنهایی کار کند. در این تحقیق تاثیر بازی ها بر عملکرد کلی دانش آموزان کلاس موردمطالعه قرار گرفت . نتیجه آنکه مشارکت و همکاری دانش آموان در طی این مدت پشرفت چشمگیر داشته و فهم درسی آنها افزایش داشته است . علاوه براین احساس نزدیکی و همدلی میان دانش آموزان و معلم بهترین نتیجه کسب شده گزارش می شود.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، بازی ، نظم ، قانونمندی ، درگیری فعال ، فرایند یادگیری .