دانش آموز بیش فعال در مراکز استثنایی (مراکز آموزشی دانش آموزان با نیازهای ویژه)

اختلال بیش فعالی یاکمبود توجه (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی در بین کودکان است، به طوری که حدود سه تا پنج درصد کودکان قبل از هفت سالگی به آن مبتلا می شوند. و ۸۵-۶۰% افرادی که در کودکی این تشخیص را دریافت می کنند در نوجوانی واجد ملاک های اختلال هستند و تا ۶۰% آن ها علائمشان تا بزرگسالی ادامه می یابد. میزان شیوع در پسران بیشتر از دختران است. در این اختلال الگوی پایداری از فعالیت بیش از حد، کم توجهی و رفتارهای تکانشی دیده می شود. نشانه های بیش فعالی در کودکان معمولا قبل از ورود آنان به مدرسه بروز می یابد.کودکان، نوجوانان و بزرگ سالان دچار بیش فعالی اغلب تخریب قابل توجهی در کارکرد تحصیلی و نیز موقعیت های بین فردی و اجتماعی نشان می دهند. بیش فعالی اغلب با اختلالات دیگری همراه است؛ ازجمله اختلالات یادگیری، اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی و اختلالات رفتار ایذایی. نتیجه بررسی ها نشان داده است که این دانش آموزان، در یادگیری از راه دیدن و لمس کردن وضعیت بهتری دارند. از حرکت دست و چهره و وسایل کمک آموزشی برای تدریس و تفکر او استفاده کنید. هوشیاری شما در این زمینه می تواند آینده او را دگرگون سازد. تا حد امکان درس را مفرح تدریس کنید، زیرا علاقمندی کودک به درس، مانع تشدید کم توجهی او خواهد شد. در برخورد با این کودکان، صبور و منعطف باشید وبالاخره به محض شک به این اختلال، سریعا کودک را به روان پزشک ارجاع دهید.

کلیدواژه ها:

بیش فعال ، دانش آموز ، مراکز استثنایی.