تحلیل و ارایه روش های رقابت پذیری شهرها

امروزه شهرهای پیشرفته برای به دست آوردن فرصت های مناسب جهت توسعه و جذب سرمایه گذاری ها، با یکدیگر در رقابت هستند.شهرها از نقشی منفعل و پذیرا به بازیگرانی قوی درعرصه ملی و فرا ملی تبدیل شده اند. به دنبال این تغییرات درادبیات برنامه ریزیشهری و استراتژی های توسعه. مفهوم جدیدی تحت عنوان "رقابت پذیری" شکل گرفت.رقابت ازموضوعات کلیدی درتئوری های برنامه ریزی منطقه ای وشهری در دوره معاصر محسوب می شود.شهرها امروزه وابسته به رقابت پذیری هستند. زیرا هرچه یک شهر از توان بیشتری برای رقابت برخوردار باشد. سازگاری بهتری با بحرانهای اقتصادی- اجتماعی ایجاد خواهد نمود.توانایی شهرها برای حفظ موقعیت رقابتی شان در منطقه ای خاص با هدف بهبود کیفیت زندگی از مسائل عمده آنها برای توسعه است. هدف از رقابت پذیری شهری، ایجاد شرایط و چارچوبی است که در آن، هم شهر و هم جامعه بتوانند دریک زمان رقابت پذیر بوده و به تبع آن در جامعه رونق و کامیابی ایجاد کنند.تحلیل شاخص های رقابت پذیری، حاکی از تفاوت قابل ملاحظه در ماهیت پتانسیل هایی است که شهرها با اتکا به آن ها وارد این عرصهشده اند. بنابراین به منظوردستیابی به یک موقعیت رقابتی پایداره شهرها بایستی با تقویت بعد نوآوری و اتکا بر استراتژزی های دانش محوربهتجدید نظر درالگوی فعلی رقابتی خود بیردازند.دردوره کنونی جهانی شدن و با افزایش روزافزون اهمیت شهرها و رقابت بین آن هاء مسئولان میکوشند با یافتن یا ایجاد منابعی جدید ومزایای رقابتی، رشد و توسعه پایدار شهرها را تضمین و جایگاه رقابتی آن ها را تثبیت کنند.در این مقاله ضمن بررسی مفاهیم رقابت پذیری و عوامل موثر بر آن به تحلیل چند مورد از روش های انجام شده دراین رقابت میپردازیم و راهبردها و نتایج آن ها را بررسی می کنیم.

کلیدواژه ها:

رقابت پذیری ، هویت شهری ، کلان شهر ، توسعه اقتصادی