مفهوم شناسی و بررسی تطبیقی اصول توسعه پایدار با معماری و شهرسازی سنتی ایران

جهانی شدن شهرها و فاصله گرفتن از ارزشهای بومی و طبیعی منطقه، اثرات نامطلوبی بر ساختار پایدار و هویت آنهاداشته است. عدم وجود عدالت اجتماعی و اقتصادی، عدم همساختی با طبیعت و اتلاف فضا، منابع و انرژی را میتوان بهعنوان مشکلات ناشی از گسترش ناپایدار شهرهای امروزی و بی توجهی به تاریخچه آنها دانست. شهرسازی ایرانی مصداقبازری برای شهرسازی پایدار است و ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، بخش جدایی ناپذیر آن بوده که در گذرزمان با فاصله گرفتن شهرها از ارزشهای خود، کنار گذاشته شدهاند. هدف این پژوهش دست یافتن به اصول وویژگی های شهرسازی ایرانی و در پی انطباق آنها با شهرسازی پایدار جهت احیا و بکارگیری آنها است. روش انجامپژوهش به صورت کیفی و مبتنی بر تحلیل توصیفی و مطالعات کتابخانه ای بوده و برای رسیدن به پاسخ های مربوطه،ضمن پرداختن به تعاریف و مفاهیم ناتورالیسم، توسعه پایدار و شهر ایرانی، ویژگی های شهرسازی ایرانی منطبق باشهرسازی پایدار استخراج شده است.

کلیدواژه ها:

ناتورالیسم ، پایداری ، توسعه پایدار ، شهرسازی پایدار ، شهرسازی ایرانی