مناسب سازی فضای شهری جهت حضورپذیری بیشتر معلولین جسمی حرکتی در جامعه (نمونه موردی : فاز یک اندیشه – شهریار)

انسان شهری امروز به منظور ارض ای نیازها و ایفای نقش اجتماعی خود و هچنین مشارکت و تعامل با یکدیگر نیاز به فضاییبا شرایط و امکانات مناسب دارد و خیابان ها، میادین و پارک ها و... یک شهر فعالیت های انسانی را شکل می دهند. تامیندسترسی و فرصت های برابر برای آحاد جامعه یکی از ارکان حقوق شهروندی است. معلولان نیز بخشی از افراد جامعه اندو مانند سا یرین نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند و حق دارند به راحتی در فضاها یشهری حضور یابند و در این رابطه با مشکل و مانعی مواجه نباشند. رعایت نکردن قوانین مناسب سازی و رفع موانع معماریدر سطح شهر مشکلات زیادی برای افراد معلول، جانبازان، افراد کم توان، سالمندان و ... ایجادکرده است.هدف اصلی ما در این پژوهش طرا حی فضاهای عمومی شهری در راست ای مناسب سازی آن ها جهت افزا یش مشارکت وقابلیت دسترسی معلولین به این فضاها می باشد. حال این سوال پیش می آید که چگونه میتوان با طراحی و مناسب سازیفضای شهری، محیطی را برای افراد دارای معلولیت ایجاد کرد تا بیشترین میزان مشارکت و دسترسی به فضای شهری برایاین افراد فراهم کرد؟ در این پژوهش سعی داریم با استفاده از روش میدانی و روش توصیفی – تحلیلی ، همچنین پیرویاز استانداردها و دستورالعمل ها، به حل مشکلات موجود بپردازیم که در آن داده ها به صورت متغیرهای محیطی که درفصل مبانی نظری شرح داده شد مورد بررسی و تحلیل واقع می گردد. بر ای نیل به این اهداف، در گردآو ری اطلاعات وداده های تحقیق از روش کتابخانه ای و بررسی میدانی استفاده شده است تا فضایی شهری متناسب با نیاز و شرایط معلولینطراحی شود که مشارکت و دسترسی و نیز شرایط استفاده از امکانات برای آنها مانند سا یرین فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، معلولین ، فضای شهری ، معابر شهری ، مشکلات و نیاز های معلولین ، شهر همه شمو ل