بررسی ثبات و تنوع رنگ در کاشی کاری دوره صفویه با تکیه براصول معماری پایدار

در این مقاله سعی برآن داریم که رنگ وتنوع آن را در کاشی کاری بناهای تاریخی دوره صفوی بررسی کنیم به این دلیل که ثبات رنگی ووساخت مصالح ایرانی مخصوصا در کاشی کاری این هنر دیرینه در بناهای تاریخی آن دوره اولا به اوج تحول و توسعه خود رسید ثانیابیشترین سهم در جلوه بخشیدن به سطوح تاریخی آن دوره را دارا بوده و ثالثا با توجه به تغییرات و تخریب های تدریجی و واکنش هایمتفاوت محیطی که بر این بناها ازگذشته تاکنون اعمال شده ، زیبایی و پایداری رنگ در آثار مربوطه همچنان پا بر جا و به وضوح نمایاناست بنا براین ابتدا معماری سنتی و روند پیشرفت آن از دوران باستان تا دوران صفوی را مورد بررسی قرار دادیم سپس اصول و قواعدمعماری سنتی دوره صفویه را تحلیل و و بعد از آن به هنر کاشی کاری می پردازیم هدف اصلی ما با پرداختن به این موضوع این است کهبتوانیم از اصول پایداری رنگ و طرز ساخت آن (کاشی) در بناهای تاریخی بهره گیری، و آن را در بناهای مدرن امروزی استفاده کنیم تاگامی بر حفظ اصول معماری پایدار و نگهدارنده آیین گذشتگمان در طولانی مدت باشیم. روش تحیق و به دست آوردن داده ها کتابخانهای و میدانی بوده است و رابطه معماری سنتی و معماری پایدار را به هم پیوند میزند.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، کاشی سنتی ، معماری پایدار ، رنگ ایرانی ، دوره صفوی