تبیین تلفیق معماری بین فضاهای مذهبی نوین وسنتی با رویکرد افزایش حس مکان (نمونه موردی مساجد وکلیساها)

نیاز به ایجاد احساس تعلق به مکان با توجه به پتانسیل های اجتماعی ، فرهنگی و .. می تواند تاثیر به سزاییدر راستای ارتقای احساس مورد نیاز در این پژوهش باشد.لیکن باید توجه داشت در پژوهش های این چنینیکه ساختار کلی به تبعیت از سنت در چارچوب ترسیم شده و مدون قدیمی خود بنا می شوند باید در ابتدادر راستای شاخص های تامین نیاز های اساسی آن بنا ، اقدام به بازتعریفی صحیح از مبانی نظری آن داشتو سپس با توجه به باز تعرذیف های بیان شده و در راستا ارتقای شرایط کیفیت محیطی کنونی و در چارچوبنظری تایید شده جهت ارتقای آن به بازطراحی اهتمام ورزید.در این پژوهش با توجه به جایگاه والای اماکن مذهبی در اذهان عمومی و تعلق خاطر حداکثری آن باید بهنیاز های اولیه در خصوص وجود این بنا ها توجه نمود و این نیاز ها را به صورت به روز و همگام با شرایطمحیطی کنونی تغییر یابد و رنگ و بوی امروزی تری بگیرد ،تا علاوه بر حفظ احساس تعلق به مکان به عنوانیک شاخصه اساسی در بالابردن کیفیت فضای شهری ، شکل و شمایل امروزی تری به خود بگیرد و با استفادهاز روش های نوین طراحی و یا متریال و فضا سازی های مدون در راستای بهبود کارکردی مکان اهتمام جدی ورزید .باید توجه داشت هدف این تلفیق صرفا یک تلفیق زیباشناسانه و بهره گیری از عناصر زیباشناسانه آن ها نیستو بیشتر به افزایش سطح کیفیت محیطی توجه دارد لذا احساس دریافتی از یک مکان مذهبی به صورتریزساختاری مورد بررسی و واک گاوی در یک بستر روانشناسی محیطی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، مسجد ، کلیسا ، معماری تلفیقی