تجسم قطعات موسیقی در طراحی مفهومی معماری

رابطه میان موسیقی و معماری به تاریخ اولیه بازمیگردد، زمانی که ویتروویوس، معماری را به عنوان «یکی از فراگیرترین و جهانی ترینفعالیت های انسانی» در نظر گرفت که در آن معمار باید در تمام هنرها تحصیل کرده و دانش گستردهای در تاریخ، موسیقی و فلسفه داشته باشد. معماری و موسیقی مبتنی بر خلاقیت و اصول طراحی مانند ریتم، تناسب، هماهنگی، وحدت، تکرار و غیره می باشد.آنها روابط هنری را از طریق عملکرد و تکنیک های بصری به اشتراک می گذارند تا پیشنهادهای طراحی نوآورانه ای ایجاد کنند.هدف این مطالعه دستیابی به یک نمونه ی جدید مفهومی، طراحی-تفکری در آموزش معماری با تمرکز بر اصول و عوامل موسیقیو توانایی به کارگیری آن در فرآیند طراحی معماری از طریق تمرین یا کارگاه است.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، ترکیب بندی معماری ، اصول طراحی ، تفکر طراحی ، ریتم ، تناسب