مقایسه پایدارسازی دیواره گود با استفاده از میخکوبی با نیل و راد خود حفار (مطالعه موردی: پروژه احداث ساختمان آموزش و پارکینگ مجتمع گل گهر)

امروزه یکی از مسائل حساس و مهم در علم مهندسی خاک و پی در پروژه های ساختمانی اهمیت پایدارسازی گودهای بادیواره های قایم یا مایل هست. میخکوبی یکی از روشهایی است که به علت سهولت و سرعت در اجرا، در دسترس بودنتجهیزات و ماشی نآلات مورداستفاده و همچنین به صرفه بودن نسبت به سایر رو شها توجه ویژ های به آن شده است. باتوجه به شرایط خاص هر پروژه، با استفاده از نرم افزار بر پایه اجزا محد ود پلکسیس (PLAXIS)، می توان با استفاده ازمدل سازی عددی، پایداری دیواره و ضریب اطمینان را مشخص کرد. در این مقاله، به دلیل وجود ماسه لای د ار و ریزشیبودن آن، امکان حفاری و سپس جایگذاری میخ ها امکان پذیر نیست. بنابراین، از روش میخکوبی با استفاده از راد خودحفار و نیلینگ استفاده گردید و نتایجشان باهم مقایسه گردید. ضریب اطمینان میخکوبی با راد خود حفار بیشتر ازمیخکوبی با نیل گردید. همچنین توزیع نیروی ایجاد شده در میخ ها در ارتفاع گود برای هر دو روش میخکوبی، نسبتایکسان به دست آمد اما به طورکلی، نیروی نیل ها به طور متوسط بیشتر از راد خود حفار گردید. تغییرشکل های ایجادشدهدر روش میخکوبی با نیل نیز بیشتر از میخکوبی با راد خود حفار می باشد . از طرف دیگر، هزینه اجرای راد خود حفار سهبرا بر اجرای نیل می باشد. با توجه به مزایای راد خود حفار، استفاده از این نوع میخکوبی در خاک های ریزشی توصیهمی گردد اما در صورت ریزشی نبودن و امکان حفاری و سپس جایگذاری میخ، استفاده از نیل توجیه اقتصادی قابل قبولیخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پایدارسازی ، میخکوبی ، مدلساز ی عددی ، اجزا محدود ، پلکسیس ، راد خود حفار