عرفان در معماری ایرانی

هنر عرفانی، هنر صعو دی و نزولی است؛ بدین معنی که از عالم الوهیت و فیض مقدس شروع میشود و پس از طی مراتبعوالم لاهوت و جبروت و ملکوت به عالم طبیعت می رسد. بدین گونه که وقتی انسان وارد فضای مسجد می شود، احساسسیر به عالم ملکوت و عوالم غیب که سیر صعودی است، م ینماید وکالتی معنوی به جمال و کمال مطلق هستی در خودمییابد. در معماری میتوان مشاهده کرد که چگونه نظم و تناسب و تقدس و وحدت جویی و سیر از زمین تا خدا و گریزاز غفلت و کثرت در این هنر نشان دادهشده است که در جامعه امروزی کاربرد فراوان دارد چون جوامع کنونی ، دنیاگراییو بی هدفی و سرگشتگی را سرلوحه ی کار خود قرار داده اند.هدف در این پژوهش توجه به ارز شهای روحی و معن وی انسان در طراحی فضا، حضور عرفان و معنویت در معماری امروزایران، انتقال معانی مقدس از طریق نمادها و نشانه ها، حفظ تسلسل فرهنگی و حفظ هویت ایرانی- اسلامی می باشد . روش اعمال شده شامل جمع آوری و تحلیل اطلاعات بوده که به صورت کتابخانه ای، میدانی و مشاهده انجام گرفته است وهر یک از اطلاعات با توجه به نیاز تحقیق مورد استفاده قرارگرفته شد.عرفان به دلیل داشتن ارزش و معنا از مهمترین دستاوردهای فکری انسان است که بالاترین نقش را در نشر مفاهیم عمیقدینی بر عهده دارد و معماری می تواند یکی از راههای نشان دادن این مهم باشد. خداوند معماری را به آدمی آموخت تازمین را آباد کند و در آن سکنی گزیند و یاد او را زنده بدارد.

کلیدواژه ها:

عرفان ، معماری ایرانی اسلامی ، هنر عرفانی و عرفان در معمار ی