بازشناسی نقش خلوت در معماری الگوهای شکلی خانه های سنتی ایران

پژوهش حاضر، به شناسایی عناصرکالبدی که در بستر فردی و اجتماعی هر جامعه میسر میشود، می پردازد. خانه، بیانگر برقراری پیوندی پر معنا بین انسان ومحیط مفروض است و تلاشبرای یافتن مکانی که آدمی حس تعلق به آن را داشته باشد و هویت فردی شخص در آن مد نظرقرار گرفته شده باشد. وهمچنین خانه، برای فرآهم آوردن آسایش خانواده وامکان ارتباط مناسباعضای آن با یکدیگر وحتی سایرین نیازمند «خلوت» است؛ چرا که مسکن به معنای جایی ست که سکینه و آرامش در آن جاری باشد. این پژوهش ابتدا به تعریف مفهوم خلوت، ونظریه هایمختلف رفتارشناسی افراد درجامعه می پردازد. همچنین ضمن نشان دادن اهمیت این معنا دراین فرهنگ به عنصر فضایی وکالبدی آن در معماری نمونه های مورد بررسی اشاره می نماید؛که این عناصر همچون صندوق خانه ها، پستوخانه ها، خلوت خانه ها، زاویه ها وکنج ها شکلگرفته است. در پایان مبتنی بر تعاریف ومثال های مربوطه پیشنهاد می کند که طراحان معمارخانه های امروز ایرانیان، فضاهایی را چه به صورت جدا و چه به صورت در آمیخته با فضاهایدیگر، که امکان تفکیک داشته باشد لحاظ نمایند.

کلیدواژه ها:

خلوت ، خانه ، تعاملات اجتماعی ، هویت فردی ، رفتارشناسی