رابطه محیط یادگیری با خلاقیت و پیشرفت تحصیلی از طریق میانجیگری کنترلفکر در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان رامهرمز

این پژوهش با هدف بررسی رابطه محیط یادگیری با خلاقیت و پیشرفت تحصیلی از طریق میانجیگری کنترل فکر در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان رامهرمز به مرحله اجرا درآمد. به همین منظور از بین کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان رامهرمز که در سال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰، تعداد ۳۳۶ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه محیط یادگیری کلاس مکگی )۲۰۰۷(، پرسشنامه سنجش خلاقیت عابدی ) ۱۳۶۳ ( و پرسشنامه ی کنترل فکر توسط ولز و دیویس ) ۱۹۹۴ ( بود. در این پژوهش جهت تحلیلدادهها علاوه بر روش آمار توصیفی، برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش آماری همبستگی پیرسون، رگرسیونچندگانه مدلسازی معادلات ساختاری نیز استفاده شده است. نتایج نشان داد، ضرایب همبستگی به دست آمده از بین محیط یادگیری با خلاقیتr=۰/۴۷۸(، )p < ۰/۰۱، رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. بین محیط یادگیری با پیشرفت تحصیلی r=۰/۵۰۱(، )p < ۰/۰۱، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد، مسیر مستقیم معناداری از محیط یادگیری بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی برقرار میباشد که به ترتیب با ضریب مسیر۰/۷۴ و ۰/۶۹ درصد گزارش شده است. همچنین مسیر غیرمستقیم معناداری نیز از محیط یادگیری بر خلاقیت به واسطه کنترل فکر با ضریب مسیر ۰/۴۱ درصد میباشد و مسیر غیرمستقیم معنادار دیگری نیز از محیط یادگیری بر متغیر پیشرفت تحصیلی به واسطه کنترل فکر با با ضریب مسیر ۰/۳۸ درصد برقرار است.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری ، خلاقیت ، پیشرفت تحصیلی ، کنترل فکر