تحلیل و بررسی مکانیابی و معیارهای برنامه ریزی فضای سبز شهری؛ مورد مطالعه: فضاهای سبز شهری شهرستان خوی

افزایش سریع جمعیت شهرهای ایران به خصوص شهرهای بزرگ موجب افزایش تقاضا برای خدمات و رفاه اجتماعی شده است. و این امر به دلیل نبود نظام مدون و دقیق برنامه ریزی در اکثر شهرهای ایران مشکلات فراوانی را به وجود آورده است که از مهمترین آنها کاهش سرانه خدمات فضاهای سبز شهری می باشد. مکان های سبز یکی از کاربری های اساسی است که تخصیص فضا به این کاربری از موضوعات مهم برنامه ریزان و برنامه ریزی شهری می باشد. به دلیل حساسیت این کاربری و ارتباط مستقیم آن با خانواده ها، نحوه تخصیص فضا برای این کاربری، از اهمیت زیادی برخوردار است. روش تحقیق بر اساس تحلیلی و توصیفی و با تاکید بر جنبه کاربردی و مطالعات میدنی آن، سعی در ارائه الگوی مناسب توزیع بهینه فضای سبز منطقه بر اساس ضوابط مکان یابی و نیازهای جمعیتی دارد. در این راستا برای جبران کمبود در زمینه زیست محیطی، باید ارزش های زمین منطقه برای ایجاد فضای سبز، مورد ارزش یابی قرار گیرد، برای این منظور باید از معیارهای نزدیکی به مراکز مسکونی، به مراکز آموزشی، فرهنگی، تجاری، بهداشتی و تاسیسات و تجهیزات شهری استفاده شود. سرانه فضای سبز خوی رشد به نسبت مناسبی داشته و سرانه فضای سبز این شهر از ۵/۱ مترمربع به ۵/۵ مترمربع افزایش یافته ولی هنوز فاصله زیادی با سرانه و استانداردهای ملی، بین المللی و سرانه پیشنهادی طرح های جامع و تفصیلی شهر دارد. می توان از بررسی فضاهای سبز شهری احداث شده در نوار سبز شهری و بقیه نقاط در سطح شهر و مکان یابی بهینه آن که باعث توسعه پایداری شهری شده و مکانی برای پر کردن اوقات فراغت شهروندان می باشد، نهایت استفاده بهینه را انجام داد.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، معیار ، برنامه ریزی ، فضای سبز شهری ، توسعه پایدار ، شهرستان خوی.