راهبردها و اصول تدریس در مدارس استثنائی و شیوه های روانشناختی مناسب در رفتار با این دانش آموزان

در واقع برخلاف آنچه عمدتا در اذهان تداعی میشود، آموزش و پرورش استثنایی لزوما به معنای جداسازی و انتقال کودک از مدرسه عادی به مدرسه استثنایی نیست، بلکه آموزش استثنایی برنامهای تنظیم شده براساس ارزیابیهای مستمر و جامع برای کودک از تولد تا پایان زندگی و همراه با خانواده، مدرسه و اجتماع است. سخن از کودکان استثنایی، سخن از تفاوتهاست، سخن از ایفای مسوولیتهاست، سخن از احیای انسانهاست، سخن از تکلیفها و انتظارهاست، سخن از شناخت ویژگیها و تواناییهاست، سخن از قابلیتهاست و سرانجام سخن از رفع موانع و هموار کردن طریق رشد و شکوفایی استعدادهاست. کلمه استثنایی، واژهای جامع و کلی است که به معنای دقیق کلمه شامل همه انسانها میشود، زیرا خلقت انسان از دیدگاه الهی، خلقتی ویژه و استثنایی است.از نظر آموزشی، امروزه واژه استثنایی به کودکانی اطلاق میشود که از جهات مختلف ذهنی، جسمی، عاطفی و اجتماعی تفاوت قابل ملاحظهای با دیگر کودکان همسال خود دارند، به نحوی که به لحاظ همین تفاوتهای محسوس قادر نیستند از برنامههای درسی عادی که اصولا برپایه ویژگیها و تواناییهای مشترک بیشتر کودکان در سنین مختلف تنظیم شده است، به طور بایسته و شایسته بهرهمند شوند.

کلیدواژه ها:

تعلیم ، تربیت ، اصول ، روش ، کودکان ، استثنایی