کاربرد روش بهترین-بدترین فازی (FBMW) در استقرار طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی: اولویت بندی عوامل موثر

در مدیریت یکپارچه، نیاز به تعیین عوامل موثر ضروری است و از آنجا که امکان مدیریت و پاسخ و رسیدگی به تمامی عوامل شناسایی شده وجود ندارد، پس از شناسایی عوامل موثر، ارزیابی و اولویت بندی این عوامل برای مدیریت و پاسخ به آنها ضروری می باشد. در پژوهش های گذشته دسته بندی عوامل به صورت عمومی بوده و به تمامی جنبه های آن توجه نشده که برای پروژه هایی با ویژگی های خاص قابل استفاده نیست و خلا پژوهشی در زمینه نحوه اولویت بندی عوامل با روش های نوین وجود دارد. از طرفی سواحل مکران از دغدغه های مهم دولت در سطح راهبردی به شماره می رود و بررسی های میدانی بیانگر برخورداری این سواحل از مجموعه ای از پتانسیل ها و فرصت ها برای رشد و توسعه می باشد. در این راستا مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی بعنوان یک رویکرد جدید و جهانی می تواند راهکار مناسبی برای توسعه پایدار سواحل مکران باشد. از این رو، این تحقیق به اولویت بندی عوامل موثر بر استقرار طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی در سواحل مکران با استفاده از روش بهترین-بدترین فازی می پردازد. نتایج نشان داد که در مجموع، ۳۲ شاخص بر استقرار طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی موثرند که در ۵ گروه اصلی شاخص های مدیریتی، اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی و حقوقی و نهادی جای دارند. مهمترین شاخص شناسایی شده ایجاد زیرساخت های ماندگار است.

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ، سواحل مکران ، روش بهترین-بدترین فازی (FBMW) ، مدیریت توسعه ، اولویت بندی