رابطه بین یادگیری مشارکتی با یادگیری خودراهبر دانش آموزان ابتدایی شهرستان جوین

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی با یادگیری خودراهبر دانش آموزان ابتدایی شهرستان جوین بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ششم ابتدایی شهرستان جوین به تعداد ۱۳۳۱ نفر بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۳۰۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه یادگیری مشارکتی مدل چو و باولی(۲۰۰۳) و یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران در سال (۲۰۰۱) می باشد. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه ها یادگیری مشارکتی ۸۱/۰. و یادگیری خودراهبر ۸۶/۰ به دست آمد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین یادگیری مشارکتی با یادگیری خودراهبر در سطح ۹۹ درصد رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین انجام کار برروی پروژه، بین پویایی های گروهی و بازخورد با یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. بر اساس رگرسیون گام به گام در گام اول پویایی های گروهی و در گام دوم بازخورد با هم توانسته اند ۵۱ درصد تغییرات یادگیری خودراهبر را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، یادگیری خودراهبر ، دانش آموزان.