واکاوی گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم: سنجش تفاوت های جنسیتی بر اساس فاکتورهای فردی، خانوادگی و همسالان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف سنجش تاثیر تفاوت های جنسیتی بر اساس عوامل فردی، خانوادگی و همسالان در نگرش و گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم مدارس غیر دولتی شهر تهران  در سال تحصیلی۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۴۹ نفر ،(۱۵۳ پسر و ۹۶ دختر) از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. آزمودنی ها به ۳ پرسشنامه؛ فاکتور­های روانی­اجتماعی خطر­ساز و محافظ رفتار مشکل­ساز جسور، توربین و کاستا (۲۰۰۳)، پرسشنامه سیستم های مغزی رفتاریکارور و وایت (۱۹۹۴) و رفتارهای پرخطر زاده محمدی به روش خود ارزیابی پاسخ دادند. داده ها از طریق آمار توصیفی، همبستگی و مدل رگرسیون سلسله مراتبی و آزمون تحلیل واریانس  از طریق نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که صفات شخصیتی ۵۹­ درصد از تغییرات نمره کل رفتار پرخطر را در دانش آموزان تبیین می­کند (۰۱/۰p<، ۷۴/۳۶= (۲۲۴و ۹)­F) و بین گروه دختران و پسران در خرده مقیاس­های سیگار، رانندگی خطرناک، خشم، سومصرف مواد ، الکل، رفتار جنسی و دوستی با جنس  مخالف تفاوت معنی­داری به لحاظ آماری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی، انسجام خانواده  و گروه همسالان به عنوان یک منبع موثر درونی و بیرونی در برابر گرایش و نگرش  نوجوانان به سمت رفتارهای پرخطر به صورت سپر محافظتی عمل می کنند.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: رفتار پرخطر ، نوجوانان ، عوامل فردی ، عوامل خانوادگی ، همسالان