بررسی تطبیقی بزه دیدگی افراد کم توان و آسیب پذیر از منظر حقوق جزای ایران واسنادبین المللی

یکی از مسائل مهم در نظام عدالت کیفری حمایت از بزه دیدگان ناتوان است همواره سعی می شود بهترین پوشش حمایتی ممکن برای انواع بزه دیدگان به ویژه بزه دیدگان درمعرض آسیب بیش تر، ایجاد شود. چالش حمایت کیفری از چهار گروه اجتماعی آسیب پذیر یعنی زنان، کودکان، معلولان و سالمندان در این است که آن ها اهداف ساده تری برای مجرمین هستندو بیش از سایر افراد دیگر تحت آماج جرم قرار می گیرند.در این زمینه ابهاماتی از قبیل نحوه و حدود بزه دیدگی این افراد و هم چنین محدوده حمایت افتراقی قانون از آن هاونحوه رسیدگی دستگاه قضایی و... وجود دارد.لذا طی این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفت؛ مشاهده شد که در اسناد بین المللی همچون کنوانسیون حقوق معلولان، کنوانسیون حقوق کودک، کنوانسیون های مرتبط با حقوق سالمندان از زنان و ... اشاراتی به لزوم حمایت ویژه کیفری از این افراد در مقابل بزه دیدگی شده است. عمده جرائمی که افراد کم توان نسبت به آن ها آسیب پذیر می باشند را می توان جرائم علیه اموال، جرائم علیه تمامیت جسمانی و معنوی و جرائمی که ناشی از ضعف قوای جسمی و عقلی افراد کم توان می باشد دانست. با این حال که قوانین ایران خصوصا در مورد حمایت از سالمندان و معلولان دارای جنبه های حمایت گرانه افتراقی هستند لیکن از این حیث با استانداردهای جهانی حقوقی جزا فاصله دارند.

کلیدواژه ها:

بزه دیدگی ، معلولان ، سالمندان ، ناتوانی ، سیاست جنایی افتراقی